Daarbij werk ik met de SCHIP-methode. SCHIP is het acroniem voor: Samenkomen, Conflict- en Verliesverheldering, Helpend horen, Integratie en Partners in ouderschap.

Elke scheiding behelst rouw want je bent dierbare zaken en je hoop, op een andere oplossing dan een scheiding of vervreemding van elkaar, kwijt geraakt. Die rouw gaat in rondes en is niet een eenmalig traject. De SCHIP-aanpak laat de ex-partners samen en meer constructief dit rouwtraject doorlopen om het oude zeer te identificeren en op te ruimen. Er wordt aandacht besteed aan datgene dat de ex-partners hebben verloren, aan elkaars kwetsuren en aan het geschonden vertrouwen. Dit alles met als uiteindelijk doel de ex-partners opnieuw met elkaar te verbinden als ‘samenwerkende partners in ouderschap’.

Het is een van de meest hardnekkigste misvattingen dat gescheiden ouders elkaar moeten loslaten. Dit is namelijk een onmogelijke opdracht aangezien je elkaar tot in lengte van dagen op alle hoogte en dieptepunten in het leven van je kinderen en van elkaar, gaat tegenkomen. Vandaar dat de SCHIP-aanpak er met name op gericht is ouders opnieuw met elkaar te verbinden. Een verbinding die recht doet aan de nieuw ontstane situatie. Het spreekt voor zich dat dit geen eenvoudige opdracht is. Het betekent hard werken en bovenal dat beiden gemotiveerd moeten zijn om dit te bereiken. Maar als dit lukt worden de kinderen gevrijwaard van de keuze tussen papa of mama, of worden familieleden gevrijwaard partij te gaan kiezen in conflicten.